پست مهمان توسط پروفسور برشتاین: ثبت اختراعات طراحی: طراحی خط و لوکارنو

توسط سارا برستاین، استاد حقوق در دانشکده حقوق دانشگاه سافولک.

Columbia Sportswear North America, Inc. v. Seirus Innovative Accessories, Inc.، 21-2299 (ارائه شده اما تصمیم گیری نشده است) (ضبط استدلال شفاهی موجود است اینجا)

دایره فدرال دیروز در دور دوم بحث های شفاهی شنید کلمبیا علیه سیروس. (پوشش قبلی Patently-O از این درخواست تجدید نظر در اینجا موجود است.) مقاله 2015 من، طرح ثبت اختراع، چندین بار در طول بحث ذکر شد.

در آن مقاله، من استدلال کردم که دامنه یک پتنت طراحی باید محدود به طرحی باشد که برای نوع خاصی از محصول اعمال می شود. در بیان این استدلال، من تصدیق کردم که این رویکرد می‌تواند برخی از مشکلات ترسیم خط، از جمله نوعی که در کلمبیا علیه سیروس. من پیشنهاد کردم که با توجه به تخلف:

[O]یک راه حل این است که بار اثبات را بر عهده صاحب پتنت بگذاریم تا نشان دهد که دستگاه متهم باید همان نوع محصول در نظر گرفته شود. دادگاه ها وظیفه دارند تعیین کنند که کدام محصولات در زمینه علامت تجاری همان «نوع» محصول هستند و نیستند. هیچ دلیل واضحی وجود ندارد که چرا آنها نتوانند در زمینه ثبت اختراع طراحی همین کار را انجام دهند.

با این حال، اگر ثابت شود که مشکل خط کشی غیرقابل حل است، یک جایگزین، تعیین «انواع» محصول بر اساس موافقتنامه لوکارنو برای ایجاد یک طبقه بندی بین المللی برای طرح های صنعتی است. به طور خاص، “نوع محصول” را می توان برای نقشه برداری بر روی زیر ک، های لوکارنو تعریف کرد. به ،وان مثال، ک، 10 لوکارنو شامل زیر ک،‌هایی برای «ساعت‌ها و ساعت‌های زنگ دار»، «ساعت‌ها و ساعت‌های مچی» و «سایر ابزارهای اندازه‌گیری زمان» است. سیستم طبقه‌بندی لوکارنو برای این استفاده من، نیست، اما اگر توسعه حقوق عمومی قضایی غیرقابل اجرا باشد، ممکن است راه‌حل دوم را ارائه دهد.

سارا برستاین، طرح ثبت اختراع, 83 Tenn. L. Rev. 161, 219–20 (2015) (پاورقی ها حذف شده است). بنابراین استدلال من این نبود که دامنه ثبت اختراع طراحی (و در این مورد، محدوده هنر قبلی مقایسه) باید محدود به نوع دقیق و خاصی از مقاله باشد که به صراحت در بخش شفاهی ادعای ثبت اختراع طراحی نامگذاری شده است.

در عوض، من استدلال کردم که دادگاه ها باید بررسی کنند که آیا محصول متهم (یا مرجع) همان کلی است یا خیر نوع از مقاله

من همچنین پیشنهاد کردم که نوع محصول را می توان با ارجاع به زیر ک، های لوکارنو تعیین کرد. چگونه ممکن است که در عمل کار کند؟

نگاهی به اختلاف در کلمبیا علیه سیروس، مرتبط ترین ک، به نظر می رسد ک، 5، “کالاهای نساجی، مواد مصنوعی و طبیعی ورق”. در اینجا سرفصل های ک، مربوطه آمده است:

بنابراین کدام زیر ک، (های) در اینجا اعمال می شود؟ این مورد نمونه‌ای از این است که چگونه «عرض جغرافیایی قابل توجهی» که متقاضیان ثبت اختراع طراحی در توصیف مقاله مربوطه به زبان ادعای خود ارائه می‌دهند، است. دیدن MPEP § 1503.01 (I)، ممکن است گاهی اوقات تلاش های بعدی برای طبقه بندی را پیچیده کند.

ثبت اختراع طراحی ادعا شده، ثبت اختراع ایالات متحده شماره D657,093، ادعا می کند “طراحی زینتی یک ماده بازتابنده گرما”. تنها ،وان زیر ک، ک، 5 که از کلمه “مواد” استفاده می کند، 05-06، “مصالح مصنوعی یا طبیعی ورق” است. اما به نظر می رسد طرح ثبت شده بیشتر به چیزی شبیه به نمونه های ذکر شده در زیر ک، 05-05، “پارچه نساجی” اختصاص دارد. (در واقع، اگر به طبقه بندی کامل لوکارنو دقیق تر نگاه کنید، زیر ک، 05-05 به طور خاص شامل شناسه شماره 100480، “پارچه های عایق” است.)

بنابراین D’093 بهتر در کدام سطل قرار می گیرد؟ در مواردی که طبقه بندی مورد مناقشه است، بار متقاعدسازی باید بر عهده هر طرفی باشد که بخواهد ثابت کند چیزی همان نوع محصول است.

بنابراین، برای نقض، مالک حق ثبت اختراع باید ثابت کند که کالای متهم از نوع ادعا شده است. برای مقایسه هنر قبلی، متهم متخلف باید ثابت کند که مرجع از نوع من، است. (این به این دلیل است که استفاده از هنر قبلی در ارزیابی تخلف، یک ضامن یک طرفه است؛ از آن فقط می توان برای محدود ، دامنه احتمالی یک ادعا استفاده کرد، نه برای بزرگ ، آن. دیدن سارا برستاین، آیا بررسی ثبت اختراع طراحی خیلی سست است؟, 33 Berkeley Tech. LJ 607, 612 (2018).)

شواهد مربوط به این تحقیق می‌تواند شامل اطلاعاتی درباره هر گونه تجسم تجاری، از جمله اطلاعاتی باشد که مالک پتنت در مورد محصول یا بازار خود به تنظیم‌کنندگان ارائه کرده است. و اگر صاحب پتنت طرح خود را در سطح بین المللی به ثبت رسانده باشد، طرح ممکن است قبلاً دارای یک طبقه فرعی لوکارنو باشد.

چه ،ی باید تصمیم بگیرد؟ قضات برای این نوع تصمیم گیری ها من، هستند. در واقع، این مسائل به احتمال زیاد در مارکمن مرحله یا، همانطور که در کلمبیا علیه سیروس، در حرکات در حد. این نوع اعتبار یا تعیین حقایق تاریخی نیست که ما معمولاً به هیئت منصفه واگذار می کنیم. در واقع، تصور راهی برای آموزش مؤثر هیئت‌های منصفه در مورد این موضوع بدون تزریق سردرگمی بیش از حد به تجزیه و تحلیل تخلف، دشوار است.