فراخوان رهبران اخبار برای پایان روزنامه نگاری عینی – جاناتان تورلی

ما قبلاً در مورد جنبش در دانشکده های رو،مه نگاری برای رهایی از اصول عینیت در رو،مه نگاری صحبت کردیم. رو،مه‌نگاری حمایتی سنگ محک جدید در رسانه‌ها است، حتی در حالی که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که اعتماد به رسانه‌ها در حال کاهش است. اکنون، لئونارد داونی جونیور، سردبیر سابق واشنگتن پست و اندرو هیوارد، رئیس سابق اخبار سی‌بی‌اس، نتایج تحقیقات خود را منتشر کرده‌اند. مصاحبه ها با بیش از 75 رهبر رسانه ای و به این نتیجه رسیدند که عینیت اکنون ارتجاعی و حتی مضر تلقی می شود. امیلیو گارسیا روئیز، سردبیر سانفرانسیسکو کرونیکل به صراحت گفت: “عینیت باید از بین برود.”

قابل توجه، در حالی که باب وودورد و دیگران بالا،ه اعتراف ،د با توجه به اینکه پوشش تب، روسیه فاقد عینیت بوده و منجر به گزارش‌های نادرست شده است، چهره‌های رسانه‌ای حتی سخت‌تر علیه عینیت به‌،وان یک ارزش اصلی در رو،مه‌نگاری فشار می‌آورند.

ما درباره ظهور رو،مه‌نگاری حمایتی و رد عینیت در مدارس رو،مه‌نگاری بحث کرده‌ایم. نویسندگان، ویراستاران، مفسران و دانشگاهیان از درخواست‌های فزاینده برای سانسور و کنترل سخنر، استقبال کرده‌اند، از جمله جو بایدن، رئیس‌جمهور منتخب و مشاوران اصلی او. این جنبش شامل دانشگاهیان می شود که مفهوم عینیت در رو،مه نگاری را به نفع حمایت باز رد می کنند.

دین رو،مه نگاری کلمبیا و استیو کول نویسنده نیویورکر چگونه از حق آزادی بیان متمم اول برای محافظت از اطلاعات نادرست “سلاح” شده است. در یک مصاحبه با استنفورد دیلیتد گ،ر، استاد رو،مه‌نگاری استنفورد، اصرار داشت که رو،مه‌نگاری باید «خود را از این مفهوم عینیت رها کند تا احساس عدالت اجتماعی ایجاد کند». او این تصور را که رو،مه‌نگاری مبتنی بر عینیت است رد کرد و گفت که «رو،مه‌نگاران را فعال می‌داند، زیرا رو،مه‌نگاری در بهترین حالت خود – و در واقع تاریخ در بهترین حالتش – تماماً به اخلاق مربوط می‌شود.» بنابراین، “رو،مه نگاران باید م،عان آشکار و صریح عدالت اجتماعی باشند، و انجام این کار تحت محدودیت های عینی دشوار است.”

لورن وولف، سردبیر مستقل ا،اج شده نیویورک تایمز، نه تنها برای دفاع از توییت طرفدار بایدن خود در معرض دید عموم قرار گرفت، بلکه قطعه ای با ،وان «من یک رو،مه نگار مغرض هستم و با آن مشکلی ندارم”

نیکول هانا جونز نویسنده سابق نیویورک تایمز (و اکنون استاد رو،مه نگاری دانشگاه هاوارد) صدای پیشرو در رو،مه نگاری م،ع است.

در واقع، هانا جونز اعلام کرده است که “همه رو،مه نگاری کنشگری است.” پروژه 1619 او به ،وان عمیقاً ناقص به چالش کشیده شده است و او سابقه ای طول، به ،وان یک رو،مه نگار در زمینه عدم تحمل، مواضع بحث برانگیز در مورد شورش و پرورش تئوری های توطئه دارد. هانا جونز بعداً به رهبری تلاش در تایمز برای خلاص شدن از شر یک سردبیر و عذرخواهی برای انتشار ستونی از سناتور تام کاتن به ،وان نادرست و تحریک آمیز کمک کرد.

نظرسنجی ها نشان می دهد که اعتماد به رسانه ها در پایین ترین حد خود قرار دارد و کمتر از 20 درصد از شهروندان به تلویزیون یا رسانه های چاپی اعتماد دارند. با این حال، خبرنگاران و دانشگاهیان به ت،یب اصول اصلی که رو،مه نگاری و در نهایت نقش مطبوعات آزاد در جامعه ما را حفظ می کند، ادامه می دهند. قابل ذکر است، نویسندگ، که مکرراً به ستون‌های دروغین یا گمراه‌کننده متهم شده‌اند، از بزرگ‌ترین حامیان کاهش عینیت در رو،مه‌نگاری هستند.

اکنون رهبران شرکت های رسانه ای به این جنبش خود ویرانگر می پیوندند. آنها درباره ستون نویسان یا مجریان کابلی که به طور معمول نظرات خود را به اشتراک می گذارند صحبت نمی کنند. آنها از رو،مه نگاران واقعی صحبت می کنند، افرادی که برای گزارش اخبار به آنها اعتماد می شود.

گفتن اینکه «عینیت باید از بین برود» البته رهایی بخش است. شما می تو،د از نیازهای بی طرفی و تعادل چشم پوشی کنید. شما می تو،د مانند ستون نویسان و نظر نویسان به «پایه» خود پاسخ دهید. اشتراک دیدگاه مخالف اکنون به ،وان “دو جانب گرایی” رد شده است. انجام شده. نیازی به اعتبار دادن به نظرات مخالف نیست. این یک واقعیت آشنا برای ،، از ما در آموزش عالی است که به طور فزاینده ای نسبت به دیدگاه های مخالف یا مخالف تحمل نکرده ایم.

داونی چگونگی رهبران اخبار امروز را بازگو می کند

«باور کنید که دنبال ، عینیت می‌تواند به تعادل کاذب یا «دو طرف‌گرایی» گمراه‌کننده در پوشش داستان‌هایی درباره نژاد، رفتار با ،ن، حقوق LGBTQ+، نابرابری درآمد، تغییرات آب و هوا و بسیاری موضوعات دیگر منجر شود. و در اتاق‌های خبری متنوع امروزی، آنها احساس می‌کنند که بسیاری از هویت‌ها، تجربیات زندگی و زمینه‌های فرهنگی خودشان را نفی می‌کند و آنها را از تعقیب حقیقت در کارشان باز می‌دارد.»

زم، بود که همه رو،مه‌نگاران به‌،وان حرفه‌ای «هویت» مش،ی داشتند که می‌توانستند تعصب و ارزش‌های خود را از گزارش اخبار جدا کنند.

اکنون، عینیت عملاً مترادف با تعصب است. کاتلین کارول، سردبیر سابق آسوشیتدپرس اعلام کرد: «این هدف با معیار چه ،ی است؟ … به نظر می رسد که این استاندارد سفیدپوست، تحصیل کرده و نسبتاً ثروتمند است.

رسانه هایی مانند NPR به سرعت در حال پاک ، خطوط بین رو،مه نگاران و م،عان هستند. NPR اعلام کرد که خبرنگاران می توانند در فعالیت هایی که از “آزادی و کرامت انسان ها” در رسانه های اجتماعی و در زندگی واقعی حمایت می کنند، شرکت کنند.

داونی چنین دیدگاه‌هایی را تکرار می‌کند و اعلام می‌کند: «آنچه دریافتیم ما را متقاعد کرده است که رسانه‌های خبری حقیقت‌جو باید فراتر از «عینیت» که زم، برای تولید اخبار قابل اعتمادتر به کار می‌رفتند، حرکت کنند.»

واقعا؟ کمتر عینی بودن خبر را قابل اعتمادتر می کند؟ به نظر می رسد که این برای سال ها کارساز نبوده است، اما داونی و دیگران مانند قماربازان بد در وگاس در حال دو برابر شدن هستند.

در واقع، کل شعار «براندون برویم» به همان اندازه که رئیس جمهور بایدن است، انتقاد از رسانه ها است.

اگر تفاوت اندکی بین رسانه های جریان اصلی و رسانه های جایگزین وجود داشته باشد، عموم مردم به روند دور از رسانه های قبلی ادامه خواهند داد. MSM بیشترین ضرر را از این جنبش دارد، اما به ،وان ویراستاران فردی، تسلیم شدن به طرفداران در صفوف خود همچنان محبوب است. این همان کاری است که نیویورک تایمز انجام داد وقتی سردبیران خود را زیر اتوبوس انداخت تا اوباش را راضی کند.

در حالی که رسانه ها برای زنده ماندن تلاش می کنند، این رهبران رسانه ها با تب و تاب به شاخه درختی که روی آن نشسته اند اره می کنند.