طبق اصول قانونی جمهوری اسلامی ایران غیر از وکلای دادگستری که دارای پروانه وکالت از کانون وکلای دادگستری می باشند هیچ شخصی نمی تواند در جلسات دادگاه برای دفاع از حقوق افراد حاضر شوند مگر به صورت اتفاقی (موقت ) و تحت شرایطی خاص وبه صورت محدود. وکیل دادگستری فردی را می گویند که با داشتن پروانه وکالت و عضویت در یکی از کانن های وکلای دادگستری از سوی افراد حقیقی و یا حقوقی دفاع از حقوق موکل و جواب دادن به ادعاها و علل و ارارئه آن ها را در دادسراها و دادگاه ها و ادارات ثبت اسناد و املاک قبول می کند. لذا تنها وکیل دادگستری و یا نماینده حقوقی مجله خبری وکیل سازمان های دولتی و یا مدیر شرکت در چارچوب اختیارات قانونی از طرف شرکت و یا موسسه مرتبط این امکان را دارند که در مراجع قضایی، ثبتی و اداری، از سوی موکل و یا شرکت یا موسسه یا مرکزی که نمایندگی داده است، حضور داشته باشد. اگر شخصی تحصیل کرده رشته حقوق باشد ولی شغل او وکالت نباشد، بخواهد به صورت اتفاقی برای حل مشکلاتی که بستگان نزدیک او در مراجع قضایی دارند، خارج از چرخه و آزمونهای سخت کانون وکلای دادگستری، از این کانون برای همان مورد خاص پروانه وکالت موردی بگیرد، با طی مراحل قانونی و پرداخت هزینه مربوطه میتواند به این امر اقدام کند.
- اما در سال 98 نحوه دریافت پروانه پایه یک وکالت در مرکز مشاوران قوه قضاییه با تغییرات قابل توجهی روبرو شده است.
- وکالت ممکن است مجانی یا دارای اجرت باشد، وکالت تبرعی همان وکالت مجانی است که وکیل بابت حق الزحمه چیزی دریافت نمی کند.
- در مرکز وکلای قوه قضاییه وکلا مورد بررسی هسته گزینش قرار می گیرند اما در کانون وکلای دادگستری این اتفاق نمیافتد.
- 2)وکیل در امری نمی تواندبرای آن امر،به دیگری وکالت دهد.مگر اینکه صریحا یا به دلالت قرائن وکیل در توکیل باشد.
- قرارداد مالی چیست؟ پس از توافق در مورد بستن قرارداد وکالت، معمولاً بین وکیل و موکل قراردادی تنظیم میشود که قرارداد مالی نام دارد و مبلغ حقالوکاله، نحوه و زمان پرداخت آن را تعیین میکنند.
شخصی که با این روش وکالت موردی برای دفاع از حقوق بستگانش گرفتهاست را وکیل اتفاقی گویند. بالاخره با فراز و فرودهایی که در امور وکالت در سالهای ۱۲۹۶ ،۱۳۰۰ ، ۱۳۰۵، ۱۳۰۶ و ۱۳۰۹ خورشیدی بوجود آمد، کانون وکلای دادگستری تحت نظر وزارت عدلیه تشکیل گردید و قانون وکالت در سال ۱۳۱۵ به تصویب رسید. این قانون کماکان پابرجاست و هم اینک وکلای دادگستری تحت نظارت کانون وکلاء، دارای کانونهایی در بیشتر مراکز استانهای کشور میباشند که به نام «کانون وکلای دادگستری» نامیده میشود و این کانونها با داشتن سازمانی مستقل از قوهی قضائیه، مطابق قوانین، اقدامات وکالتی و نظارت بر امور وکالت و وکلاء را به انجام میرسانند. یکی از عنوان هایی که امروزه در بحث وکالت بسیار به گوش می خورد و مورد توجه قرار گرفته است وکیل پایه یک دادگستری است. بعد از گذراندن تحصیلات خود در دانشگاه و اخذ مدرک تحصیلی خود باید در آزمونی به نام وکیل قوه قضاییه که از طرف قوه مربوطه برگزار می شود، شرکت کند و پس از آن نیز خود را برای دوره کارآموزی آماده کند.
وکلایی که در جایگاه متهم مینشینند
در بسیاری از موقعیت ها فرد شرایطی برای انتخاب وکیل ندارد و برای این کار باید آن را به فرد دیگری بسپرد تا از جانب خودش برای او یک وکیل اختیار کند. باید به این نکته توجه داشت که این نمونه از وکیل بیشتر برای رسیدگی به امور جزایی و محکومیت های مالی انتخاب می شود که فرد به دلیل حبس نمی تواند برای خود وکیل اختیار کند. پیش از آن که به انواع وکلا بپردازیم و به پرسش “چند نوع وکیل داریم؟” پاسخ دهیم، اجازه دهید در رابطه با شغل وکیل، انواع وکالت و انواع وکیل دادگستری توضیحاتی را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم. به چنین وکلایی که در مراجعه قضایی از حقوق کارکنان دولتی دفاع می کنند، وکیل سازمانی می گویند. کسانی که قدرت تأدیه ی حق الوکاله را ندارند، می توانند از کانون وکلا یا هیأت اجرایی یا از رؤسای حوزه های قضایی تقاضای معاضدت نمایند، مشروط به اینکه دعوی راجع به شخص تقاضاکننده باشد، می توان تقاضای معاضدت نمود. قانون دیگری هم که مغایر و ناسخ ماده ی ۲ قانون وکالت باشد وجود ندارد؛ بنابراین ماده ی مذکور به قوت خود باقی است و صادر کردن جواز وکالت اتفاقی در حدود آن ماده بلامانع است.
تا از بهترین وکیل سرقت در تهران【سال1401】
وکیل معاضدتی مکلف است با موکل قرارداد حقالوکاله تنظیم کند و نسخهای از آن را برای واحد معاضدت قضایی واقع در کانون وکلا ارسال کند و در صورت اتمام دعوا و حاکم شدن موکل یا اخذ محکومبه، باید یک پنجم حقالوکاله را وصول و به صندوق کانون پرداخت کند مگر اینکه بتواند ثابت کند که دریافت حقالوکاله قانونا ممکن نیست . پس از قبولی در آزمون وکالت که به صورت تستی برگزار می شود به افراد پروانه کارآموزی وکالت داده می شود و افراد با پذیرش از یکی از دو نهاد کانون وکلای دادگستری و یا مرکز وکلای قوه قضاییه فرد می تواند تحت عنوان کارآموز به خدمات حقوقی به اشخاص بپردازد. 3- در کانون وکلای دادگستری وکیل پایه دوم به نام کارآموز شناخته میشود و کارآموز وکالت باید هر ماه چهار مرتبه گزارش پرونده ارائه دهند و دو مرتبه نیز در محاکم فرم خود را به قضات نشسته یا قضات ایستاده تحویل و مهمور نمایند ولی وکلای مرکز مشاوران علاوه بر گزراش روزانه، باید گزارشی نیز برای وکلای سرپرست خود ارائه دهند تا هر ماه تأیید نمایند. وکلای دادگستری 18 ماه کارآموزی، سمینار و گزارش دارند ولی پس از آن وکیل پایه یک شناخته میشوند ولی وکلای مرکز مشاوران پس از ۴ تا ۵ سال با محاسبه دارا بودن مدرک کارشناسی ارشد و یا بالاتر و با محاسبه مضاعف سنی و کسب امتیاز ۷۵ از ۱۰۰ و شرط حداقل دو سال سابقه حقوقی یا قضایی به بالا. آن دسته از وکلایی که از کانون وکلای دادگستری پروانه اخذ میکنند ابتدا به صورت ۲ سال کار آموزی دوره را طی میکنند و میتوانند زیر نظر وکیل سرپرست نسبت به دفاع از حقوق موکل اقدام کنند و پس از طی ۲ سال و همچنین تایید صلاحیت علمی و گزینشهای مربوطه موفق به اخذ پروانه وکالت پایه یک شوند. شخصی که کارآموز وکالت است در آزمون کارآموزی کانون وکلا دادگستری قبول شده است و پروانه کارآموزی را دریافت کرده است.
وکیلحق این است که گفته شود هیچ وکیلی نیست که همواره و در همه پرونده هایش در یکی از این قالب ها بگنجد. چنین وکیلی ممکن است با آنچه ورای واقعیت های ظاهری قضیه وجود دارد درگیر شود و به کمک رسانی به همه ابعاد وجودی موکل علاقه مند شود. با این تعریف و تشبیه وکیل در مقام مشاوره در پی ایجاد خصومت است تا برخورد آشتی جویانه. نکته ۵ـ اگر لازم است اصل اسناد خود را نزد وکیل به امانت بگذارید حتماً باید از وی رسید دقیق دریافت کنید تا بعدها باعث اختلاف نشود.