پتنت تطبیق کاربر در تست 101 برای عدم پیشرفت فنی شکست خورد

توسط دنیس کراچ

Trinity Info Media, LLC v. Covalent, Inc.، شماره 2022-1308، — F.4th — (Fed. Cir. 14 ژوئیه 2023).

Trinity Info Media از Covalent به دلیل نقض دو حق ثبت اختراع که فرآیند اتصال کاربران را بر اساس پاسخ سؤالات نظرسنجی پوشش می دهد – پتنت ایالات متحده شماره 9,087,321 و 10,936,685 شکایت کرد. پتنت ها سیستمی را توصیف می کنند که در آن کاربران به سوالات نظرسنجی پاسخ می دهند و سیستم از این پاسخ ها برای یافتن “احتمال تطابق” بین کاربران استفاده می کند. اتصالات برای مسابقات با احتمال بالا پیشنهاد می شود. این سیستم از اجزای معمولی رایانه مانند پردازنده‌ها، حافظه، سرورها و غیره استفاده می‌کند. پتنت ‘685 محدودیت‌هایی را در مورد انجام عملیات روی یک دستگاه دستی، نمایش نتایج از طریق کشیدن انگشت و استفاده از یک برنامه تلفن همراه اضافه می‌کند.

دادگاه منطقه ای درخواست کووالنت را برای رد کرد و ادعاهای مطرح شده را تحت 35 USC 101 غیرقابل قبول دانست. مدار فدرال پس از تجزیه و تحلیل ادعاها تحت چارچوب دو مرحله ای آلیس/مایو تأیید کرد:

مرحله 1 – تعیین کنید که آیا ادعاها به مفهومی غیرقابل حق ثبت اختراع مانند یک ایده انتزاعی است یا خیر.

• دادگاه دریافت که این ادعاها به ایده انتزاعی «تطابق بر اساس سؤال» است که شامل جمع آوری اطلاعات کاربر، تجزیه و تحلیل آن و نمایش نتایج است.
• این یک فرآیند ذهنی است که می تواند توسط انسان بدون کامپیوتر انجام شود. استفاده از اجزای فنی عمومی ماهیت ادعاها را تغییر نمی دهد.

گام 2 – تعیین کنید که آیا ادعاها یک مفهوم ابداعی را بیان می کنند، ی،ی چیزی به طور قابل توجهی بیشتر از ایده انتزاعی.

• دادگاه دریافت که این ادعاها حاوی مفهوم ابداعی نیستند. ،اصر اضافی مانند پردازنده ها، سرورها، دستگاه های تلفن همراه و غیره عمومی و معمولی هستند.
• آنها به روشی مرسوم برای اعمال ایده انتزاعی استفاده می شوند که برای واجد شرایط بودن به طور قابل توجهی کافی نیست.
• پیشرفت ادعایی تطابق زمان واقعی بر اساس نظرسنجی، حق ثبت اختراع ادعاها را واجد شرایط نمی کند. این فقط نشان دهنده استفاده از رایانه های عمومی برای سرعت بخشیدن به این فرآیند است.

در بحث‌های شفاهی، وکیل صاحب امتیاز (گریگوری هیلیر) استدلال کرد که چارچوب‌بندی بهتر اختراع، نیاز به یک «شناسه منحصر به فرد برای پاسخ است تا آن پاسخ بتواند جای خود را در یک آرایه جدید و جدید از سرورهای مطابقت پیدا کند، نه یک سرور منطبق که بعداً باید جستجو شود.” متأسفانه برای دارنده اختراع، این ویژگی ها در واقع توسط ادعاها مورد نیاز نبودند. قاضی ک،نگهام، صاحب امتیاز را تحت فشار قرار داد تا اتهامات غیرقطعی خاصی را در شکایت درباره اختراع شناسایی کند. دارنده اختراع در استناد به موارد قابل توجه مشکل داشت.

دارنده اختراع (ترینیتی) تعدادی استدلال ارائه کرد، اما دادگاه هر یک را به ،ه خود رد کرد:

• ترینیتی استدلال می‌کند که این ادعاها بهبودهای خاصی را در قابلیت‌های رایانه بیان می‌کنند، مانند استفاده از «سرورهای تطبیق چندگانه» و «جمع‌کننده مسابقه». با این حال، دادگاه دریافت که اینها صرفاً اجزای کامپیوتری عمومی هستند که به روشی متعارف برای اجرای ایده انتزاعی استفاده می‌شوند.
• ترینیتی استدلال کرد که این ادعاها یک راه حل فنی برای یک مشکل، مانند اجازه دادن به “تطابق سریع در زمان واقعی” را بیان می کند. اما دادگاه دریافت که این فقط از رایانه برای سریعتر ، فرآیند استفاده می کند، که برای واجد شرایط بودن حق ثبت اختراع کافی نیست.
• ترینیتی استدلال کرد که انسان ها نمی توانند تطبیق ذهنی را به سرعت سیستم ادعا شده انجام دهند. با این حال، دادگاه خاطرنشان کرد که این ادعاها نیازی به بهبودهای ادعایی در سرعت یا توانایی ندارند. بلکه تمرکز خود ادعاها بر ایده انتزاعی بود.
• ترینیتی استدلال کرد که این ادعاها ویژگی های غیر متعارفی مانند استفاده از یک دستگاه دستی و کشیدن انگشت برای بررسی مسابقات را بیان می کند. با این حال، دادگاه دریافت که این محدودیت‌ها فقط ایده انتزاعی را با استفاده از فناوری عمومی اعمال می‌کنند و یک مفهوم ابداعی نیستند. اینها در زمان اختراع اجزای عمومی بودند.
• ترینیتی بر این ادعاها تکیه کرد که برخی از محدودیت ها در هنر قبلی وجود ندارد. با این حال، دادگاه این اظهارات نهایی را رد کرد و یادآور شد که یک ایده انتزاعی انتزاعی باقی می ماند حتی اگر برخی از محدودیت های کامپیوتری بدیع باشند.

در پایان، هیأت استیناف، آشکار بودن یافته دادگاه بدوی را تأیید کرد.

= = =

واجد شرایط بودن ثبت اختراع گاهی اوقات می تواند شامل سؤالات واقعی باشد، اما این یکی از آن موارد نبود. برکیمر نقل‌قول کرد تا توضیح دهد که “هر تصمیم § 101 حاوی اختلافات واقعی در مورد حقایق اساسی در تحقیق § 101 نیست.” در اینجا، دادگاه همچنین به این نتیجه رسید که ساخت و کشف ادعا پیش‌آزمون‌های لازم برای تحلیل 101 نبودند، زیرا دارنده اختراع نتوانست هیچ گونه ادعای پیشنهادی یا حقایق خاصی را شناسایی کند که بر تحلیل 101 تأثیر بگذارد.