از روز اول دونالد ترامپ رئیس جمهور اردک لنگ خواهد بود. آیا این فقط او را آزاد می کند تا هر کاری را که می خواهد انجام دهد؟ | آستین صراط | حکم

با تشکر از قانون اساسی 22^nd اصلاحیه، دونالد ترامپ واجد شرایط نامزدی مجدد در سال 2028 نخواهد بود. برای بسیاری که با او مخالفت کنید و از کاری که ممکن است در دفتر بیضی انجام دهد بترسید، این یک فکر آرامش بخش است.

آنها می گویند: «ما چهار سال ریاست جمهوری ترامپ را تحمل کرده ایم و زنده مانده ایم. چهار مورد دیگر و ما از شر او خلاص خواهیم شد.»

اما منتقدان ترامپ باید مراقب باشند که چه آرزویی دارند.

یک رئیس جمهور با دوره محدود آزادی بیشتری برای انجام آنچه می خواهد دارد، زیرا مجبور نخواهد بود دوباره با رای دهندگان روبرو شود. ران الوینگ از NPR به درستی تماس می گیرد دومین دوره ریاست جمهوری “جایزه نهایی در سیاست آمریکا… [T]الوینگ می‌گوید، افرادی که برنده آن هستند، اغلب آن را چیزی بیشتر می‌دانند: فرصتی برای تغییر کشور – یا حداقل ،ت ملی آن – تا آن را بیشتر به میل خود تغییر دهند.

او ادامه می‌دهد: «رئیس‌جمهورهای دوره دوم، کلمه «حکومت» را می‌شنوند و معتقدند رای‌دهندگان به آنها آزادی عمل جدید و تقریباً نامحدودی برای ارائه دستورات راهپیمایی به ملت داده‌اند. به نظر می رسد این توصیف با درک ترامپ مطابقت دارد.

این کار را نکرد مدت زیادی طول می کشد تا ترامپ و دوستانش ادعا کنند جام خود را دریافت کرده و شروع به استفاده از کلمه “m” می کنند. به ،وان جیسون می،، مشاور کمپین، آن را قرار دهید“برنده شدن در رای مردم، یک اختیار و یک اعتماد عمومی ملی برای انجام کاری که او می خواهد از دفتر بیضی شکل انجام دهد، فراهم می کند.”

چه ،ی می داند که «انجام هر کاری می خواهد» برای ترامپ و کشوری که او دوباره رهبری خواهد کرد چه م،ایی خواهد داشت. و حتی در شرایط عادی، تاریخ نشان می دهد که دوره دوم ریاست جمهوری بیشتر مشکل ساز هستند نسبت به دوره های اول

استاد حقوق جرمی پل توضیح می دهد:

محدودیت های دوره ریاست جمهوری انگیزه های انحرافی برای رئیس جمهور در روز اول ایجاد می کند. دانستن این که ساعت به سرعت تیک تیک می زند به این م،ی است که یک رئیس جمهور ممکن است هرگز وقت نداشته باشد که واقعاً در مورد سؤالات خط مشی سخت به درستی پاسخ دهد…. بنابراین فشار بیشتری برای انجام کاری وجود دارد. بدتر از آن، پیامدهای بلندمدت تصمیم‌ها ممکن است هرگز به نفع رئیس‌جمهوری که حیات سیاسی مؤثرش یک روز پس از انتخاب مجدد به پایان می‌رسد، برنگردد.

یا در نقش جان فورتیه و نورمن اورنشتاین پیشنهاد می کند“دوره دوم برای روسای جمهور آمریکا خوب نبود.” مهمتر از آن، آنها اغلب برای مردم آمریکا خوب نبوده اند.

این به احتمال زیاد در مورد دوره دوم ترامپ صادق است، اما حتی بیشتر از آن. بدون هیچ بزرگسالی در اتاق، با مصونیت از تعقیب کیفری، و بدون نگر، در مورد قضاوت رای دهندگان، رئیس جمهور منتخب دست آزاد خواهد داشت.

و ما می تواند اتفاقی که قرار است رخ دهد را حداقل تا حدی به گردن 22 بیاندازد^nd اصلاحیه.

در سال 1947 توسط کنگره تصویب شد و در سال 1951 به تصویب رسید می گوید «هیچ شخصی نباید بیش از دو بار به سمت ریاست جمهوری انتخاب شود و هیچ فردی که بیش از دو سال از دوره ای که شخص دیگری به ،وان رئیس جمهور انتخاب شده است، ریاست جمهوری را بر عهده داشته باشد یا به ،وان رئیس جمهور فعالیت داشته باشد، نمی تواند انتخاب شود. بیش از یک بار به ،وان رئیس جمهور انتخاب شده است.»

به اندازه کافی عجیب، دوره رئیس جمهور را محدود می کند نوعی بازپرداخت سیاسی بود، ناشی از نارضایتی جمهوری خواهان از موفقیت فرانکلین دلانو روزولت در برنده شدن چهار دوره در دفتر بیضی شکل.

در نقش استفان استاتیس یادداشت ها:

در هر دو سال 1940 و 1944، پلتفرم حزب جمهوریخواه خواستار اصلاح قانون اساسی برای محدود ، یک رئیس جمهور به دو دوره شد. [I]در سال 1946، برای اولین بار در تقریباً دو دهه، آنها کنترل کنگره را به دست آوردند. یکی از اولین اولویت‌های جمهوری‌خواهان در سال 1946، اصلاح قانون اساسی برای جلوگیری از دستیابی هر رئیس‌جمهوری آینده از نوع روزولت در کاخ سفید بود.

از قضا، اولین “قرب،” موفقیت آنها دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور جمهوری خواه بود، که تقریباً به طور قطع در سال 1960 برای سومین بار پیروز می شد. یکی دیگر از رئیس جمهورهای دوره محدود که می توانست پس از دو دوره ریاست جمهوری دوباره انتخاب شود، رونالد ریگان جمهوری خواه بود.

در واقع، پس از ، کاخ سفید، ریگان گفت، من مایلم جنبشی را برای حذف اصلاحیه قانون اساسی که چند سال پیش تصویب شد و رئیس جمهور را به دو دوره محدود می کند، راه اندازی کنم. حالا من می گویم که این کار را برای خودم انجام نمی دهم، بلکه از اینجا به بعد برای روسای جمهور این کار را انجام نمی دهم.»

به نظر او، به جای پیشبرد دموکراسی با جلوگیری از ظالم شدن روسای جمهور فعلی، 22^nd این اصلاحیه “در حق مردم برای “رای دادن به ،ی هر چند وقت یکبار که می‌خواهند” تداخل داشت.

رو،مه نگار بکی لیتل یادداشت ها که بحث در مورد محدودیت دوره ریاست جمهوری و اثرات آن را می توان به ریشه های جمهوری ردیابی کرد. لیتل توضیح می دهد که «بسیاری از Framers—از جمله [Alexander] همیلتون و [James] مدیسون- از انتصاب مادام العمر برای روسای جمهور منتخب کنگره و انتخاب نشده توسط مردم حمایت کرد… و زم، که این مورد به رأی گذاشته شد، تنها با شش رأی موافق در برابر چهار رأی مخالف ش،ت خورد.

کنوانسیون قانون اساسی «انتصاب رئیس جمهور را از عمر به چهار سال کوتاه کرد. و از آنجا که ا،ر تدوین کنندگان نمی خواستند محدودیتی برای دوره های چهار ساله یک رئیس جمهور تعیین کنند، در قانون اساسی چیزی در مورد آن نگفته اند.

لیتل به ما یادآوری می کند که «جرج واشنگتن و توماس جفرسون در نهایت یک سابقه دو دوره ای ایجاد ،د. واشنگتن از شرکت در انتخابات برای بار سوم خودداری کرد، اما تصریح کرد که اگر احساس می کرد به او نیاز است، این کار را انجام می داد. به همین دلیل است، همانطور که جرمی پل توضیح می دهد، «جرج واشنگتن خود از مخالفان سرسخت تعیین محدودیت های دوره ریاست جمهوری در قانون اساسی ما بود.»

از سوی دیگر، لیتل استدلال می کند، جفرسون “به طور خاص فکر می کرد که دو دوره برای یک نفر کافی است و ممکن است قدرت اجرایی بیش از حد افزایش یابد.” تقریباً دویست سال طول کشید تا دیدگاه جفرسون به قانون کشور تبدیل شود.

اما به جای رام ، قوه مجریه، محدودیت‌های دوره‌ای بدترین‌ها را برای آن دسته از روسای جمهوری که می‌دانستند دیگر مجبور به رویارویی با رای‌دهندگان نیستند، به همراه داشته است. فورتیه و اورنشتاین گزارش می دهند که «رسوایی رؤسای جمهور دوره دوم را آزار می دهد… [G]به طور کلی، رسوایی به زمان نیاز دارد تا جوانه بزند، افشا شود و مطبوعات و مردم آن را به موقع یا مرتبط بدانند.»

آنها مشاهده می‌کنند: «تقریباً همه روسای جمهور دوره دوم، با غرور و غرور شروع می‌کنند و معتقدند انتخاب مجدد آنها ثابت کرده است که منتقدان اشتباه می‌کنند، اولویت‌هایشان تقویت شده است، و به‌ویژه برای رئیس‌جمهورهای مدرن، این کار را انجام داده‌اند. با آزادی بی‌نظیری باقی مانده‌اند، زیرا دیگر لازم نیست نگران نگر،‌های کوچکی مانند انتخاب مجدد باشند.»

چنین آزادی هدیه ای به ،ی است که برنامه های دونالد ترامپ را دارد.

زم، که ترامپ در ژانویه به قدرت رسید قصد دارد برای «توسعه گسترده قدرت ریاست جمهوری، متمرکز ، کنترل در دفتر بیضی شکل». به ،وان مثال می توان به طرح او برای «سلب حمایت از ده ها هزار کارمند ،تی حرفه ای و جایگزینی آنها با استخدام های سیاسی و اعمال نفوذ سیاسی بر و، دادگستری» اشاره کرد.

در حال حاضر، هیچ کاری نمی توان در مورد 22 انجام داد^nd اصلاحیه. اما باید بد،م که این وضعیت فعلی را حتی بدتر از آن می کند.

برای رئیس جمهور تشنه قدرت مانند دونالد ترامپ، اصطلاح محدودیت های مورد علاقه جفرسون ممکن است به همان چیزی که او از آن می ترسید، منجر شود، “قدرت اجرایی بیش از حد”، و با این قدرت، خلاصه ای از آزادی های آمریکایی است.